"...O zaman anlamış bütün gerçeği; ne yürüyormuş, ne duruyor. Yürüyorum dediği,
durmanın ta kendisiymiş. Düş gibi bir şey yani... Koşarsın koşarsın da varmazsın
hani; içindeki umut, varamadığın kadar büyür. Sen bakarsın ışıtıyla. İleriye
uzanırsın (uzanmak istiyorsun yalnızca), uzandıkça da kolların uzar babam
uzar... Gene de boşluğu avuçlarsın hep; düşünü düş yapan boşluğu..."
Gölgesizler,Hasan Ali Toptaş
